Direttissima północnej  ściany Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego to przy dobrych warunkach wspaniała, niemal alpejska tura. Wymaga ona od zespołu sprawnego poruszania się na lotnej asekuracji w terenie do II ( miejscami bez asekuracji ) oraz dobrej wydolności. Na szczycie warto pojawić się wcześnie by jeszcze za dnia z niego zejść. Zejście jest długie, dość skomplikowane, wariantem przez Małą Galerię Cubryńską bywa niekiedy niebezpieczne.

1. Trudności:

M5

2. Potrzebny sprzęt:

zestaw standardowy, 2-4 igły do traw, 2-4 krótkie śruby do lodu

3. Podejście:

Czas podejścia:  30min.

Ze schroniska w Morskim Oku idziemy przez środek stawu (lub czerwonym szlakiem po jego prawej stronie jeśli nie jest zamarznięty) kierując się na środek północnej ściany Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego. W dogodnym miejscu bez kosodrzewiny zaczynamy podchodzić stokiem pod tzw. Gruszkę. Droga startuje szerokim, śnieżnym kuluarem na lewo od Gruszki.

4.  Opis:

Czas: 8-10h

Śnieżnym kuluarem wychodzimy do Wyżniego Bandziocha którym podchodzimy pod wyraźny bastion skalny. Spod bastionu wspinamy się lekko w prawo do góry śnieżno-lodowym kuluarem 120 metrów aż do miejsca w którym kończy się on trawiasto-skalną ścianką. Przez ściankę (III+) wychodzimy na ogromne pola w środkowej części ściany pod tzw. Nietoperzem. Trzymając się prawego skraju pól, dochodzimy pod śnieżny kuluar. Z kuluaru wychodzimy lekko w lewo do góry pod wyraźne skalne zacięcie gdzie znajduje się dogodne stanowisko. Zacięciem ze stałymi hakami, wspinamy się 60 metrów do góry (M5) aż na śnieżny zachód (Zachód Janczewskiego). Zachodem idziemy w prawo 60 metrów do góry aż pod wyraźny komin biegnący lekko w lewo do góry. Kominem tym przez stromy próg z wymagającą asekuracją (M4+), a dalej śnieżno skalnym terenem wychodzimy na grań. Granią w prawo już całkiem łatwo dochodzimy na wierzchołek Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego.

 5. Zejście:

Czas: 3h

Ze szczytu schodzimy początkowo zachodnią granią w kierunku Cubryny. Po około 70 metrach odbijamy na południową stronę. Obniżając się stopniowo trawersujemy południowe stoki poniżej Mięguszowieckiej Turniczki aż do Hińczowej Przełęczy. Z Hińczowej Przełęczy schodzimy początkowo w dół na Wielką Galerię Curbyńską, a następnie lekko w lewo na krawędź Pośredniej Galerii Cubryńskiej. Z krawędzi stromym stokiem (uwaga przy zagrożeniu lawinowym/betonach – stok jest podcięty progiem skalnym!) schodzimy na Małą Galerię Cubryńską w najniższy jej punkt. Dalej podchodzimy nieco w kierunku widocznego po prawej początku Żlebu Mnichowego gdzie z krawędzi Galerii ujrzymy mały zachodzik sprowadzający do tegoż żlebu. Żlebem schodzimy w dół pod ścianami Mnicha skąd następnie trawersujemy w lewo do szlaku ze Szpiglasowej Przełęczy.

Przy dużym zagrożeniu lawinowym, z Wielkiej Galerii Cubryńskiej można też zejść granią  Turni Zwornikowej (I-II) aż do przełączki za jej szczytem, a następnie wykonać zjazdy Żlebem Szulakiewicza na sam dół Żlebu Mnichowego. Ze żlebu można łatwo wytrawersować do żółtego szlaku schodzącego ze Szpiglasowej Przełęczy.

UWAGA: Zejście z Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego, zwłaszcza zimą, jest jednym z najbardziej skomplikowanych orientacyjnie zejść. Przy złych warunkach śniegowych bywa też bardzo niebezpieczne. Wspinaczkę na MSW polecam tylko przy bardzo dobrych warunkach ( lawinowa jedynka, betony ) oraz przy pewnej pogodzie.

6. Schemat